STEFANVERHOEVE.NL | 06 SEPTEMBER 2023
Teveel willen doen (en geen stap verder komen)
De laatste tijd ben ik met een persoonlijk project bezig. Ik geniet ervan, maar het rustte ook als een olifant op mijn schouders. Het was zo groot en omvangrijk geworden dat ik niet meer wist welke kant ik op moest. Ik bleef er aan werken, maar eigenlijk draaide ik rondjes en kwam geen stap verder.
Het duurde even voordat ik dit doorhad. In mijn werk heb ik daar eigenlijk weinig last van. Daar kan ik heel goed de afstand bewaren om met frisse ogen naar projecten te kijken en ze stap voor stap op te pakken. Ook in het dagelijks leven kan ik goed overzien wat er moet gebeuren, realistisch plannen en aan de gang gaan. Waarom gaat het hier mis? En hoe kom je verder in zo’n geval?
Sparren zorgt voor frisse blikken
Een tijd geleden deed ik op LinkedIn een oproep of iemand ervaring had met een business coach. Ik mocht leuke reacties ontvangen van mensen die ook zoiets zochten of die er juist ervaring mee hadden. Het lijkt me fijn om met iemand te sparren, van gedachten te wisselen en zo geprikkeld te worden net eens de andere kant op te kijken – en zo nieuwe kansen te zien.
Hierdoor raakte ik aan de praat met iemand met wie ik in het verleden had samengewerkt. Haar ervaringen met een business coach waren… nou ja, laten we zeggen dat ze er geen gebruikt meer van maakt. We besloten het over een andere boeg te gooien: we zouden het eens aanzien om elkaars sparringpartner te zijn. Eenmaal per vijf a zes weken spreken we elkaar en gaan we zonder vaste agenda aan de praat.
Ik bereidde de sessie alleen voor door twee vragen op te schrijven:
- Met welke grote gedachten loop je rond?
- Welke projecten wil je opstarten (of een zetje geven)?
Het bleek een mooie start van ons gesprek. Ik vertelde haar over mijn olifant-project: ik ben een boek aan het schrijven. Een boek die gezinnen, waarbij iemand door kanker getroffen wordt, kan helpen. Een boek dat ik zelf graag had gelezen een jaar geleden.
Met m’n hoofd zat ik al bij uitgevers en publicaties, maar ik kwam niet verder. Tijdens het gesprek biechtte ik op dat ik het spannend vond. Het boek is zo persoonlijk dat het als een enorme stap voelt om het uit te geven. Als die mail naar de uitgever eruit is, dan voelt dat als “no turning back”. En dat zorgde ervoor dat ik geen stap verder kwam.
Small steps is the answer
Het was alsof ik mijzelf hoorde praten. “Waarom alle druk op het uitgeven? Een tussenstap is ook al goed.” Ineens wist ik het, breng de stappen in kaart die je moet doorlopen en zet alleen die eerste stap. Kijk daarna of je stap twee ook wil zetten. Laat het einddoel los en focus op de volgende stap.
Mijn eerstvolgende stap was proeflezers vragen voor het boek. Het boek is in concept af, het is tijd om feedback te gaan verzamelen. Tot grote vreugde bood mijn sparringpartner aan om mee te lezen.
Ik zoek nog meer proeflezers. Voel jij je geroepen, laat het weten (via e-mail: stefanverhoeve [at] pm.me of via LinkedIn). Eeuwige dankbaarheid en een eervolle vermelding zijn hetgeen het oplevert.
Wat is jouw olifant-project?
Breng je stappen eens in kaart en ga alleen voor de eerstvolgende stap. Laat het einddoel los, en loop stap voor stap vooruit. Voorwaarts is de weg, voet voor voet.
Stefan
Een boek dat ontzettend goed bij “teveel willen doen” en “gewoon die eerste stap zetten” past is het boek Atomic Habits van James Clear. Ook zijn wekelijkse nieuwsbrief is een aanrader.
Lees
Nieuwe boekentips
Ik lees graag en de zomer leent zich daar zo goed voor. Nieuwe boeken op het lijstje zijn Perennial Seller van Ryan Holiday en How not to die van Michael Greger. De volledige lijst van bijna 100 boeken die gelezen wilt hebben vind je hier.
Genoten van deze nieuwsbrief? Deel deze link:
stefanverhoeve.nl/nieuwsbrief/fairhoeve3
Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je gratis in voor mijn nieuwsbrief FairHoeve: